قطب دوازدهم: شیخ ابوالفتوح

صاحِبُ الفُتوحاتِ القَلبیّه و الهادِی اِلی الحَقایق السِرّیه، جناب شیخ ابوالفتوح. نام شریفش ابوسعید الصعیدی که صعیدی به مناسبت انتساب وی به صعید مصر است. وی خلیفه شیخ ابومدین است و پس از رحلت شیخ ابومدین مأمور و عهده دار هدایت و ارشاد و دستگیری عباد گردید و در این راه سعی بلیغ می فرمود. وی با شیخ موسی صدرانی و شیخ محی الدین اعرابی برادر طریقت بودند. آن جناب را در سلسله مقامی بلند و در عرفان پایه ای ارجمند است، چنانکه یکی از بزرگان گوید:

صد هزاران رنج ها آمد به روح--تا سعیدی شد عیان چون بوالفتوح

وی در غزوه ای از غزوات مسلمانان مصر با فرنگیان شرکت فرموده، به درجه رفیعه شهادت رسید، و این واقعه در اواخر خلافت الناصرلدین الله عباسی بین سالهای ششصد و ده تا ششصد و بیست روی داده است، خلیفه و جانشین وی که به امر وی پس از وی عهده دار امور سلسله علیه و احیاء طریقه گردید، جناب شیخ نجم الدین کمال کوفی است.

مشاهیر معاصرین آن جناب از علماء و فقهاء:
1-صدرالدین ابوالحسن محمدبن عمرانی حمویه الجوینی فقیه؛ 2- ابی الحسن علی بن ابی الکرم مشهور به ابن اثیر؛ 3- مجدالدین ابوالسعادات بن المبارک بن ابی اکرم مؤلف کتاب النّهایه؛ 4- عزّالدین ابوحامد عبدالحمید هبه الله مشهور به ابن ابی الحدید.

از مشایخ و عرفا:
1- جناب شیخ فریدالدین عطار نیشابوری؛ 2- ابوالفضل احمدبن ابی الفضایل؛ 3- احمدبن ابراهیم اللاری؛ 4- شیخ ابومحمد مشهور به شیخ روزبهان؛ 5- شیخ قطب الدین حیدر مدفون در تربت حیدریه؛ 6- شیخ ابوالحسن علی بن حمید مشهور به ابن صبّاغ.

از خلفاء:
الناصرلدین الله و الظاهر بالله عباسی.

از سلاطین و امراء:
سلطان جلال الدین خوارزمشاه.