قطب سی و یکم: جناب مست علیشاه
وَجهُ الله و مَرْجعُ عِبادالله و مُسَبِّح بِحار تَنزیه الله، جناب مست علیشاه. نام شریفش زین العابدین و لقب طریقتی وی «مست علیشاه» تولدش نیمه ماه شعبان سال یکهزار و صد و نود و چهار در شماخی از شهرهای شیروان صورت یافته. در سن پنج سالگی پدر و مادر و کلیه خانواده وی به طرف عراق عرب رفته، در کربلای معلّی مجاور شدند و تا آخر عمر آنجا بودند.
جنابش تا سن هفده سالگی در عراق نزد پدر و سایر علماء به تحصیل مشغول بود. از آن وقت دست طلب گریبان گیرش شده، در مقام تحقیق و جستجوی راه حقیقت برآمد و خدمت جمعی از اخیار و علماء و مجتهئان از قبیل آقامحمدباقر بهبهانی و میرسید علی بهبهانی و مولانا عبدالصّمد همدانی و حاج میرزا محمد اخباری و شیخ موسی بحرینی، و از عرفا حضور سیدّمعصوم علیشاه دکنی و نورعلیشاه اصفهانی و رضاعلیشاه هروی و رونق علیشاه کرمانی رسیده و مصاحبت آنان را دریافته، آنگاه شور طلب وی را به مسافرت عراق عجم وادار نمود. مدتی در آن بلاد به سیاحت پرداخت. پس از سیر بلاد گیلان و شیروان و طالش و آذربایجان در سال یکهزار و دویست و یازده به خراسان و از آنجا به هرات و زابل و کابل و سپس به هندوستان و ولایات گجرات و پنجاب و دکن رفته و قسمتی از جزایر هندوستان را گردش نموده، و ولایت سند را سیاحت و از راه جبال به کشمیر وارد و از آنجا به طخارستان و توران و جبال بدخشان و خراسان رو آورد، و از خراسان به قصد ادامه سیاحت حرکت نموده و سپس به ولایت عمّان و حضرموت و بلاد یمن و قبایل حبشه رفته و عاقبت به حجاز مشرف و پس از اداء حجّ و زیارت مدینه منوّره به صوب مصر و شام و روم و ارمنستان عزیمت و بالاخره به طرف ایران مراجعت و همدان و اصفهان و فارس و کرمان را دور زده، مجدداً به طرف بغداد تشریف فرما شد.
جنابش مدت چندین سال در سیر و سیاحت و گردش بلاد و ممالک گذرانده، عاقبت الامر شرف ملاقات جناب مجذوب علیشاه را دریافت و به تلقین ذکر و توبه از دست وی نایل و مدتها در خدمتش به سیر و سلوک مشغول بود، تا از یُمن تربیت آن جناب به ذروه کمال رسیده رتبه خلیفة الخلفائی و جانشینی وی را حایز آمد. و در سال یکهزار و دویست و سی و نه که جناب مجذوب علیشاه خرقه تهی نمود، سرپرستی امور فقرا و ارشاد خلق را به آن جناب واگذار نمود و جنابش مستقلاً بر مسند قطبیت متمکن گردید و به هدایت عباد اشتغال ورزید. تا سال یکهزار و دویست و پنجاه و سه بر مسند ارشاد متمکن بود و در آن سال خرقه تهی نمود، و قبلاً جناب حاج میرزا زین العابدین رحمت علیشاه شیرازی را به جانشینی خویش تعیین نموده بود. مدت عمر وی پنجاه و نه سال، و چهارده سال بر مسند قطبیت تکیه داشته است.
مأذونین از طرف آن جناب: 1- جناب صدرالممالک اردبیلی؛ 2- جناب حاج سید محمدعلی کرمانشاهی ملقب به منیرعلیشاه.
از مؤلفات آن جناب: 1- بستان السّیاحه؛ 2- ریاض السّیاحه؛ 3- حدائق السّیاحه؛ 4- کشف المعارف.
مشاهیر معاصرین آن جناب از علماء و فقها: 1- شیخ احمد احساوی؛ 2- ملااحمد نراقی؛ 3- حجه الاسلام سید محمدباقر شفتی؛ 4- حاج محمدابراهیم کرباسی؛ 5- شیخ حسن بن شیخ جعفر کاشف الغطاء؛ 6- سید محمدکاظم رشتی حائری؛ 7- حاج میرزا حسن امام جمعه ملقب به سلطان العلماء.
از عرفا و مشایخ: 1- میرزا فضل الله شریفی ذهبی؛ 2- میرزا عبدالنبّی شریفی ذهبی؛ 3- میرزا امین خاکی شاه شیرازی؛ 4- ثابت علی قهفرخی؛ 5- رضاعلیشاه هروی؛ 6- میرزا ابوالقاسم درویش.
از شعراء و حکماء: 1- میرزا عبدالوهاب نشاط اصفهانی؛ 2- امیر الشعرا رضاقلی هدایت؛ 3- عبدالرزاق مفتون؛ 4- حجت لاری؛ 5- ساغر شیرازی؛ 6- میرزا حبیب الله قاآنی؛ 7- وصال شیرازی.
از سلاطین و امراء: محمدشاه قاجار و فتحعلیشاه قاجار. حاج میرزا آقاسی و میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی.
جنابش تا سن هفده سالگی در عراق نزد پدر و سایر علماء به تحصیل مشغول بود. از آن وقت دست طلب گریبان گیرش شده، در مقام تحقیق و جستجوی راه حقیقت برآمد و خدمت جمعی از اخیار و علماء و مجتهئان از قبیل آقامحمدباقر بهبهانی و میرسید علی بهبهانی و مولانا عبدالصّمد همدانی و حاج میرزا محمد اخباری و شیخ موسی بحرینی، و از عرفا حضور سیدّمعصوم علیشاه دکنی و نورعلیشاه اصفهانی و رضاعلیشاه هروی و رونق علیشاه کرمانی رسیده و مصاحبت آنان را دریافته، آنگاه شور طلب وی را به مسافرت عراق عجم وادار نمود. مدتی در آن بلاد به سیاحت پرداخت. پس از سیر بلاد گیلان و شیروان و طالش و آذربایجان در سال یکهزار و دویست و یازده به خراسان و از آنجا به هرات و زابل و کابل و سپس به هندوستان و ولایات گجرات و پنجاب و دکن رفته و قسمتی از جزایر هندوستان را گردش نموده، و ولایت سند را سیاحت و از راه جبال به کشمیر وارد و از آنجا به طخارستان و توران و جبال بدخشان و خراسان رو آورد، و از خراسان به قصد ادامه سیاحت حرکت نموده و سپس به ولایت عمّان و حضرموت و بلاد یمن و قبایل حبشه رفته و عاقبت به حجاز مشرف و پس از اداء حجّ و زیارت مدینه منوّره به صوب مصر و شام و روم و ارمنستان عزیمت و بالاخره به طرف ایران مراجعت و همدان و اصفهان و فارس و کرمان را دور زده، مجدداً به طرف بغداد تشریف فرما شد.
جنابش مدت چندین سال در سیر و سیاحت و گردش بلاد و ممالک گذرانده، عاقبت الامر شرف ملاقات جناب مجذوب علیشاه را دریافت و به تلقین ذکر و توبه از دست وی نایل و مدتها در خدمتش به سیر و سلوک مشغول بود، تا از یُمن تربیت آن جناب به ذروه کمال رسیده رتبه خلیفة الخلفائی و جانشینی وی را حایز آمد. و در سال یکهزار و دویست و سی و نه که جناب مجذوب علیشاه خرقه تهی نمود، سرپرستی امور فقرا و ارشاد خلق را به آن جناب واگذار نمود و جنابش مستقلاً بر مسند قطبیت متمکن گردید و به هدایت عباد اشتغال ورزید. تا سال یکهزار و دویست و پنجاه و سه بر مسند ارشاد متمکن بود و در آن سال خرقه تهی نمود، و قبلاً جناب حاج میرزا زین العابدین رحمت علیشاه شیرازی را به جانشینی خویش تعیین نموده بود. مدت عمر وی پنجاه و نه سال، و چهارده سال بر مسند قطبیت تکیه داشته است.
مأذونین از طرف آن جناب: 1- جناب صدرالممالک اردبیلی؛ 2- جناب حاج سید محمدعلی کرمانشاهی ملقب به منیرعلیشاه.
از مؤلفات آن جناب: 1- بستان السّیاحه؛ 2- ریاض السّیاحه؛ 3- حدائق السّیاحه؛ 4- کشف المعارف.
مشاهیر معاصرین آن جناب از علماء و فقها: 1- شیخ احمد احساوی؛ 2- ملااحمد نراقی؛ 3- حجه الاسلام سید محمدباقر شفتی؛ 4- حاج محمدابراهیم کرباسی؛ 5- شیخ حسن بن شیخ جعفر کاشف الغطاء؛ 6- سید محمدکاظم رشتی حائری؛ 7- حاج میرزا حسن امام جمعه ملقب به سلطان العلماء.
از عرفا و مشایخ: 1- میرزا فضل الله شریفی ذهبی؛ 2- میرزا عبدالنبّی شریفی ذهبی؛ 3- میرزا امین خاکی شاه شیرازی؛ 4- ثابت علی قهفرخی؛ 5- رضاعلیشاه هروی؛ 6- میرزا ابوالقاسم درویش.
از شعراء و حکماء: 1- میرزا عبدالوهاب نشاط اصفهانی؛ 2- امیر الشعرا رضاقلی هدایت؛ 3- عبدالرزاق مفتون؛ 4- حجت لاری؛ 5- ساغر شیرازی؛ 6- میرزا حبیب الله قاآنی؛ 7- وصال شیرازی.
از سلاطین و امراء: محمدشاه قاجار و فتحعلیشاه قاجار. حاج میرزا آقاسی و میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی.
No comments:
Post a Comment